เสียงฝนที่ตกตลอดทั้งคืน
ความชื้นที่เกาะบนใบไม้ ละอองฝนที่ติดกับหน้าต่าง ก้อนเมฆที่ก่อตัวบังแสงแดดที่แทบจะไม่ให้รอดออกมา
.
.
อากาศเย็นลง ลมพัดผ่านมาแบบอ่อนๆ ทำให้บรรยากาศวันหยุดน่านอนอยู่บนเตียงทั้งวัน
.
.
บนเตียงนอนขนาดกลางภายในห้องสีขาวสะอาดตัดกับสีน้ำตาลอย่างลงตัว
ผ้าห่มที่ให้ความอบอุ่นกับสิ่งมีชีวิตบนฟูกนิ่ม
ลมหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่าหลับสบายมากแค่ไหน
Rrrrrrrrrrrrrrrr
“อื้อ” แขนยาวภายใต้ผ้าห่มยื่นออกไปควานหามือถือที่กำลังสั่น
“นิ่งๆหน่อยสิพี่จ๋า”
“มือถือ...”
ถามหาทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา
“นี้ครับ
คุยเสร็จแล้วกดปิดเครื่องเลยนะครับ” ผมผยักหน้าเบาๆ
“ว่า...”
[นี้คือคำทักทายหรอครับคุณยูน]
“กวน จะนอน” พร้อมแนบแก้มลงบนไหล่กว้างของอีกคน
[ล้อเล่น
พรุ่งนี้ค่อยแวะมาละกันนะ ฝนตกไม่อยากออก]
“ถึงไม่บอกก็ไม่ไป จะนอน”
[ใจร้ายตลอด
ครับๆแค่นี้ละครับ]
กดตัดสายพร้อมกับมองเวลาก่อนปิดเครื่องไป ตอนนี้ก็เกือบๆ
9
โมงแต่เขายังไม่หิว และเด็กยักษ์ของเขาก็ยังไม่ตื่น นอนต่ออีกสักพักคงไม่เป็นไรหรอก
“มิงกยู...”
เอานิ้วเย็นๆไปแตะข้างแก้มของอีกฝ่าย
“ครับ” ตอบรับพร้อมกับจูบเบาๆบนฝ่ามือ
“อื้อ” ขยับตัวเข้ากอดอุ่นๆอีกครั้ง
อากาศแบบนี้ใครจะไปอยากตื่นหรือทำอะไรให้เสียเหงื่อกัน
“ถ้าตื่นอีกที ลงไปกินข้าวกันนะพี่จองฮัน
เดี๋ยวผมทำให้” ลูบหัวคนในกอดเบาๆ กระชับกอดอีกครั้งให้มั่นใจว่าคนในกอดนอนสบายมากที่สุด
“อื้อ”
สติของจองฮันตอนนี้กำลังจะหายไปเพราะความเย็นรอบๆตัวและอ้อมกอดที่อบอุ่น
นอนต่อก็แล้วกัน
.
.
เสียงฝนชุดใหม่ที่กำลังเริ่มตกมาอีกครั้งทำให้สองสิ่งมีชีวิตบนฟูกกอดกันแน่นกว่าเดิม
คงนอนต่ออีกนานเลยละ ถ้าท้องไม่ร้องหิว
⛆ ⛆ ⛆
.
.
“พี่จะกินซุปมิโซะมั้ยอะ?”
พ่อบ้านมิงกำลังเร่งมือทำอาหารบ่าย? อย่างขยันเพราะไม่นาทีที่แล้วเค้าตื่นมา พบว่า
อากาศน่านอนเหมือนเดิมแต่ท้องกำลังประท้วงและคนเป็นพี่นั่งตาแป๋วมองตาที่สื่อมาว่าหิว
เขาเลยรีบวิ่งมาเร่งมือทำอาหารไปเสริฟ ยังกับทาสแมวแหนะ
“เอาฮะ”
เสียงที่น่ารักตอบกลับมาพร้อมเจ้าตัวที่โผล่มาช่วยอีกแรง
ไม่นานกับข้าวก็เสร็จทั้งหมด
ทั้งสองจัดการอย่างรวดเร็วและเป่ายิงฉุบแบ่งกันล้างจานเหมือนเดิม
“นอนต่อเนอะ มิงๆหมาน้อย คิๆ”
“ครับ^^”
จองฮันยิ้มตาหยี่พร้อมกับวิ่งกลับไปที่ห้องทิ้งตัวลงบฟูกนิ่ม วันนี้เขารักที่นอนมากที่สุด แต่เด็กยักษ์คงไม่ให้นอนง่ายๆหรอกเพราะเดี๋ยวกรดไหลย้อน หาอะไรออกแรงทำกันดีกว่านะครับพี่จ๋า....
จองฮันยิ้มตาหยี่พร้อมกับวิ่งกลับไปที่ห้องทิ้งตัวลงบฟูกนิ่ม วันนี้เขารักที่นอนมากที่สุด แต่เด็กยักษ์คงไม่ให้นอนง่ายๆหรอกเพราะเดี๋ยวกรดไหลย้อน หาอะไรออกแรงทำกันดีกว่านะครับพี่จ๋า....
มาแล้ววว แก้แล้วแก้อีก
หนังสือกองเป็นตั้งไม่ยอมอ่าน ฮือ
สั้นๆในคืนฝนตกนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน ยังไงก็ฝากด้วย
และติชมได้ที่ #ฟิคแปดเซน
หวังว่าจะมีวูบต่อไปปปปปป :3
