[ OS ] --With U 😇 ( minhan )

00.15 a.m.

ภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดกลางไม่เล็กไม่ใหญ่ บนเตียงสีขาวสะอาดตัดด้วยผ้าห่มสีดำสนิทมีสิ่งมีชีวิตร่างบางกำลังพยายามนอนหลับภายในคืนนี้แต่…

นอนไม่หลับ เขานอนไม่หลับ ปกติต้องนอนไวกว่านี้สิ ทำไมวันนี้นอนไม่หลับ

พลิกตัวครั้งที่หนึ่ง…

ครั้งที่สอง…

 

สาม…

ไม่หลับโว้ย! หงุดหงิด จองฮัน ลุกขึ้นมานั่งด้วยความหงุดหงิด พลางมองไปยังประตูห้องนอนที่ปิดสนิท แต่กลับมีแสงลอดผ่านมาเล็ก ทำให้รู้ว่าอีกคนกลับมาแล้ว

แกร๊ก

เขาเดินไปหาสิ่งมีชีวิตที่อยู่ร่วมกันด้วยสลิปเปอร์ฉลาม

“มิงกยู เรานอนไม่หลับ ._." จองฮันเดินคอตกเดินไปจับแขนเสื้อมิง

“ทำไมละครับ ปกติผมเห็นนอนไวตลอด เป็นไรเอ่ย :)” ยิ้มมิง

กยูยิ้มด้วยความอ่อนโยน

“ไม่รู้! แต่นอนไม่หลับ…” จองฮันทำหน้ามุ้ย 

“ไม่เอาไม่ดื้อนะครับ ฟอด!” 

“อื้อ นิสัยไม่ดี มาหอมคนอื่น! นี้ๆ ฮึ้ยยย” จองฮันบีบแก้มเขาไปชุดใหญ่ หมั่นเขี้ยว!!

“ฮะๆ พอแล้วครับเจ็บนะครับ ทำไมไม่ยอมนอนละ ปกติผมกลับมาพี่ก็หลับทิ้งผมตลอด?” ใช่ส่วนมากเขาหลับทิ้งอีกคนตลอด 

แต่มันไม่ใช่วันนี้ ตอนนี้ นึกแล้วหงุดหงิด! 

“ไม่รู้ นอนไม่หลับแต่อยากนอน มานอนเป็นเพื่อนหน่อยสิ” พลางส่งสายตาอ้อนไปให้มิงกยู เขารู้ว่ามิงกยูจะแพ้ลูกอ้อนเขาเสมอ เพราะว่าจองฮันน่ารักไงละ!!

“เฮ้ออ ครับๆได้ครับ” มิงกยูจัดการพับจอคอมลง และจับมือเล็กพาคนพี่เข้าห้องนอน กะว่าจะทบทวนสะหน่อยคงไม่แล้วละเพราะ

คนดื้อของเขาไม่ยอมนอนสะที 

มิงกยูและจองฮันย้ายมาอยู่ด้วยกันตอนเข้าปีที่2 ที่คบกัน มิงกยูมักจะกลับห้องหลังจองฮันเพราะเขาชอบมีงานทำที่คณะบ่อยๆ

ทำให้คนเป็นพี่หลับทิ้งเสมอ แต่เขาก็จะมีเวลาให้กันและกันทุกๆวันหยุด หรือพักกลางวัน ถึงเราไม่ได้อยู่ด้วยกันบ่อย แต่รักเราไม่เคย

จางหายเลย 💕

“มานี้มา เด็กน้อย~” จองฮันคิ้วกระตุก ใครเด็กน้อย ฉันพี่แกสอง

ปีเลยนะ! แต่ก็เดินไปในอ้อมกอดอยู่ดี 

“ทำไมไม่ยอมนอน หื้มๆ รอผมอยู่รึเปล่าเอ่ย?” มิงกยูถามพร้อมเอาจมูกของเขามาถูกับของผมเบาๆ อื้ออ ไม่ชิน ยังเขินอยู่ดี 

จองฮันหน้าแดง

“ฮะๆ เขินหรอ ไม่เอานะครับ ผมนึกอะไรออกแล้วว่าผมจะทำให้พี่หลับยังไง” 

“?” เขาสงสัย เวลาเขานอนไม่หลับมิงกยูมักมีวิธีทำให้เขาหลับเสมอเช่น เล่นกีตาร์ หรือหยิบตำราหนังสือผมขึ้นมาอ่านด้วยกัน

สองบรรทัดเท่านั้นแหละครับ หลับสนิท…

กุกกักๆ 

“อะเจอแล้ว มามะปะป๊ามิงจะอ่านนิทานให้ฟังนะครับหนูฮันนี่~” นี้เขาไปเอาหนังสือเด็กมาจากไหนเนี้ย ฮะๆ เอาสิครับเล่นมาเล่นกลับ

“เรื่องไรฮับ!!” จองฮันเอนหัวไปที่ไหล่หนาของคนข้างๆ อบอุ่นเขารู้สึกแบบนั้น

“เรื่องของPeppa pigครับ เห็นชอบนอนดูเวลารอผมนิ^^” เขารู้ รู้ว่าจองฮันชอบอะไร

จุ๊บ !

เบาๆที่ปากบางก่อนจะเริ่มเปิดหนังสือและเล่าให้คนเป็นพี่ฟัง เหมือนการเล่าให้เด็กตัวเล็กๆฟัง เริ่มตอนแรกคนเป็นพี่ตื่นเต้นและมองตาม

ตลอด พอผ่านไปไม่กี่นาทีเสียงชอบถามนั้นนี้เริ่มเงียบลง 

อ่าว...หลับสะแล้ว 

หนูฮันนี่ของเขาเข้าสู่โลกแห่งความฝันไปก่อนเขา มิงกยูจัดการปิดหนังสือ จัดท่านอน ปิดไฟหัวเตียง พร้อมกับดึงคนตัวเล็กข้างๆมา

กอด 

ฟอด! 

ที่กลางกระหม่อมอีกครั้ง “ฝันดีนะครับเด็กน้อย” จองฮันขยับตัวเล็กน้อยก่อนมุดเข้าสู่อกแกร่ง 

คืนนี้คงนอนฝันดีแล้วละ…🌟

ปล. เย้เรื่องที่สองแล้วว วันนี้มีพี่เมทซื้อหนังสือการ์ตูนมาให้เลยมีไอเดียรีบพิมเลย ยังไงก็ขอบคุณมากๆที่แวะเข้ามาอ่านน้า เลิฟๆ อยากได้แท๊กแต่ยังคิดไม่ออก ช่วยได้นะแหะๆ 🐶💕🐰